Na heerlijk geslapen te hebben tussen de paarden en honden, verlieten we de camping via een steile klim. Er stond een tocht van 57km, tot Arzua, op het programma. Na Portomarin was het gedurende 13 kilometer overwegend klimmen. Het was koud en er hing een lichte mist. Even voorbij de beklimming, stopten we om in een cafeetje te ontbijten. De vele wandelaars en fietsers gaven aan dat we in de laatste rechte lijn richting Compostela zaten.
Tegen 14u bereikten we het drukke Arzua. Daar we niet onmiddellijk de camping vonden en omdat we toch nog redelijk fris zaten, besloten we verder te rijden tot Compostela. Het werden nog 45 zware kilometers over een heuvelachtig parcours. We konden Compostela natuurlijk niet binnenrijden zonder sigaarkes en daarom stopten we enkele kilometers voor het einde nog bij een sigarettenwinkel. Met een gerust hart reden we verder naar Compostela. Vanaf de Monte del Gozo, de berg van de vreugde, zagen we de eerste gebouwen van Compostela liggen. Nog even doorbijten en we waren er.
In Compostela aangekomen was het even zoeken naar de kathedraal. Voor we het plein aan de kathedraal bereikten, moesten we eerst nog een toeristentreintje ontwijken en tientallen treden afgaan met de fiets aan de hand. Op het plein was het zeer druk. Tussen de vele toeristen en pelgrims vonden we Mir terug. Moegestreden en genietend van het moment gingen we op het plein zitten. We brachten het thuisfront op de hoogte van onze aankomst en de overwinningssigaar werd aangestoken. Als aandenken aan onze tocht gaf Mir elk van ons nog een mooi souveniertje.
Na een kwartiertje bekomen te hebben, begaven we ons naar een bureau om onze Compostelana te halen. Volgens Pete was de wachtrij niet zo lang, maar het duurde toch nog bijna een uur alvorens we het felbegeerde certificaat bemachtigden. Onze stempelkaart werd grondig bekeken en na een heuse ondervraging, kregen we alle drie onze Compostelana. Deze werd direct geplastificeerd in een naburig winkeltje.
De dorst werd gelest op een zonnig terrasje in de buurt en hierna vertrokken we naar de camping even buiten het centrum van Compostela. We aten er ’s avonds nog een menu, maar in tegenstelling tot de andere avonden, werd er niet gekaart. Het late uur en de lange rit deden ons moe, maar voldaan in bed kruipen.
Tegen 14u bereikten we het drukke Arzua. Daar we niet onmiddellijk de camping vonden en omdat we toch nog redelijk fris zaten, besloten we verder te rijden tot Compostela. Het werden nog 45 zware kilometers over een heuvelachtig parcours. We konden Compostela natuurlijk niet binnenrijden zonder sigaarkes en daarom stopten we enkele kilometers voor het einde nog bij een sigarettenwinkel. Met een gerust hart reden we verder naar Compostela. Vanaf de Monte del Gozo, de berg van de vreugde, zagen we de eerste gebouwen van Compostela liggen. Nog even doorbijten en we waren er.
In Compostela aangekomen was het even zoeken naar de kathedraal. Voor we het plein aan de kathedraal bereikten, moesten we eerst nog een toeristentreintje ontwijken en tientallen treden afgaan met de fiets aan de hand. Op het plein was het zeer druk. Tussen de vele toeristen en pelgrims vonden we Mir terug. Moegestreden en genietend van het moment gingen we op het plein zitten. We brachten het thuisfront op de hoogte van onze aankomst en de overwinningssigaar werd aangestoken. Als aandenken aan onze tocht gaf Mir elk van ons nog een mooi souveniertje.
Na een kwartiertje bekomen te hebben, begaven we ons naar een bureau om onze Compostelana te halen. Volgens Pete was de wachtrij niet zo lang, maar het duurde toch nog bijna een uur alvorens we het felbegeerde certificaat bemachtigden. Onze stempelkaart werd grondig bekeken en na een heuse ondervraging, kregen we alle drie onze Compostelana. Deze werd direct geplastificeerd in een naburig winkeltje.
De dorst werd gelest op een zonnig terrasje in de buurt en hierna vertrokken we naar de camping even buiten het centrum van Compostela. We aten er ’s avonds nog een menu, maar in tegenstelling tot de andere avonden, werd er niet gekaart. Het late uur en de lange rit deden ons moe, maar voldaan in bed kruipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten