Vandaag stond de beklimming van de Montes de Léon met zijn befaamde Cruz de Ferro op het programma. De oversteek van het woeste en ruige gebergte was onvermijdelijk en één van de hoogtepunten van onze camino. Onder een stralende zon verlieten we Orbigo en we fietsten langs vlakke wegen richting Astorga.
Na een uurtje trappen, arriveerden we in Astorga. We bezochten er het door Gaudi ontworpen bisschoppelijk paleis. Het zonlicht dat door de gebrandschilderde ramen naar binnen viel zorgde er voor een speciale sfeer. Schuin tegenover het paleis bewonderden we ook nog de Santa-Mariakathedraal, een bouwwerk in verschillende stijlen.
Voorbij Astorga was het gedaan met de Meseta en begon het serieuzere klimwerk. Er volgde een gestage klim tot Castrillo de los Polvazares, een authentiek Spaans dorpje en tevens nationaal monument. Het dorpje had smalle natuurstenen straten en huisjes met vooruitstekende balkons. Mooi, maar kunstmatig.
We fietsten verder naar het dak van de Camino, Cruz de Ferro(1504m). Na een klim van 12km met een gemiddeld stijgingspercentage van 10% en een piek tot 12% bereikten we het ‘IJzeren Kruis’. Het was een simpel ijzeren kruis op een lange houten paal temidden van een hoop keien en stenen. De traditie wil dat elke pelgrim er een van thuis meegebrachte steen symbolisch neerlegt. De pelgrim neemt hier afstand van alle miserie en ellende en begint een nieuwe fase in zijn leven.
Er volgde een spectaculaire afdaling richting Molinaseca. Omdat er die avond feesten waren in Molinaseca, werd het ons afgeraden om er te overnachten. We overnachtten dan maar in een dorpje even voor Molinaseca, Riego de Ambros. We verbleven er in een mooie hostal, gelegen op een helling met prachtig zicht op berg en dal. Na een hartelijke ontvangst door de vrouw des huizes en wat rust op de kamer, nuttigden we op een terras nog enkele cervezas.
Na een uurtje trappen, arriveerden we in Astorga. We bezochten er het door Gaudi ontworpen bisschoppelijk paleis. Het zonlicht dat door de gebrandschilderde ramen naar binnen viel zorgde er voor een speciale sfeer. Schuin tegenover het paleis bewonderden we ook nog de Santa-Mariakathedraal, een bouwwerk in verschillende stijlen.
Voorbij Astorga was het gedaan met de Meseta en begon het serieuzere klimwerk. Er volgde een gestage klim tot Castrillo de los Polvazares, een authentiek Spaans dorpje en tevens nationaal monument. Het dorpje had smalle natuurstenen straten en huisjes met vooruitstekende balkons. Mooi, maar kunstmatig.
We fietsten verder naar het dak van de Camino, Cruz de Ferro(1504m). Na een klim van 12km met een gemiddeld stijgingspercentage van 10% en een piek tot 12% bereikten we het ‘IJzeren Kruis’. Het was een simpel ijzeren kruis op een lange houten paal temidden van een hoop keien en stenen. De traditie wil dat elke pelgrim er een van thuis meegebrachte steen symbolisch neerlegt. De pelgrim neemt hier afstand van alle miserie en ellende en begint een nieuwe fase in zijn leven.
Er volgde een spectaculaire afdaling richting Molinaseca. Omdat er die avond feesten waren in Molinaseca, werd het ons afgeraden om er te overnachten. We overnachtten dan maar in een dorpje even voor Molinaseca, Riego de Ambros. We verbleven er in een mooie hostal, gelegen op een helling met prachtig zicht op berg en dal. Na een hartelijke ontvangst door de vrouw des huizes en wat rust op de kamer, nuttigden we op een terras nog enkele cervezas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten