Zo goed als dat we bij de nonnekes geslapen hadden, zo slecht aten we er. Het ontbijt was er ronduit slecht. Zelfs de fruitsap, waar nog eens extra voor betaald was, trok op niets.
Langs uitgestrekte zonnebloemvelden verlieten we de streek van de Rioja en reden we Castilla Y Leon binnen. Het weer was ideaal: zonnig, niet te warm en een licht briesje in de rug. In Belorado stopten we even om de kerk te bezoeken en om iets fatsoenlijks te eten. Op het mooie dorpspleintje aten we een bocadillo en dronken we een zumo de naranja.
Met een goed gevulde maag begonnen we aan de beklimming van de Puente de la Pedraja(1155m). Het was een stevige klim en opgejaagd door het drukke verkeer waren we snel aan de top. In de afdaling die erop volgde, had Mir een prachtige picknickplaats gevonden. In de schaduw van een kapelletje werden de stokbroden met kaas en tomaat naar binnengewerkt. We genoten nog even van de omgeving alvorens aan de laatste 30km te beginnen.
Na een uurtje arriveerden we aan de rand van Burgos. Na de stop was het hoofdzakelijk dalen en veel sneller dan verwacht zagen we Mir terug. Daar Mir de camping nog niet gevonden had, besloot Pete de weg te vragen aan een medewerkster in een nabijgelegen winkel. Omdat het zo moeilijk was om de weg uit te leggen, stopte de vrouw wat vroeger met werken en reed Mir voor tot aan de camping. Een ding had ze echter over het hoofd gezien: het tempo van de auto’s lag net iets te hoog voor ons. Op eigen krachten en met tolk Pete geraakten we echter voor Mir op de camping.
De prijs van de camping viel mee en als pelgrim moest je er zelfs niet betalen voor je fiets. Het was een rustige camping met winkeltje, restaurant en zwembad. We stelden snel de tent op, herstelden onze matras en haastten ons naar het zwembad. De temperatuur van het water viel een beetje tegen, maar daar het een warme dag was, was de afkoeling welgekomen. We lagen nog geen tien minuten aan het zwembad of Pete stond langs ons met de blijde boodschap dat hun matras ook de geest had gegeven. Al een geluk dat we een setje bij hadden om onze banden te plakken….
Hopend dat de plakkertjes hun werk deden, namen we afscheid van de matrassen en vertrokken we met de auto naar Burgos. Na een mooie wandeling door de oude hoofdstad van Castilië, belandden we bij de kathedraal. De gotische ‘Catedral de Santa Maria’ in witte kalksteen was indrukwekkend. We aanschouwden nog even een trouw in de aanpalende Sint-Niklaaskerk waarna we iets dronken op een promenade met prachtige dakplatanen.
Tegen 19u keerden we terug naar de camping waar we in het restaurant een menu del dia gingen eten. Het eten was er redelijk, maar de bediening door Manuel was ‘uitmuntend’. We waanden ons op een bepaald ogenblik echt bij Fawlty Towers….
Langs uitgestrekte zonnebloemvelden verlieten we de streek van de Rioja en reden we Castilla Y Leon binnen. Het weer was ideaal: zonnig, niet te warm en een licht briesje in de rug. In Belorado stopten we even om de kerk te bezoeken en om iets fatsoenlijks te eten. Op het mooie dorpspleintje aten we een bocadillo en dronken we een zumo de naranja.
Met een goed gevulde maag begonnen we aan de beklimming van de Puente de la Pedraja(1155m). Het was een stevige klim en opgejaagd door het drukke verkeer waren we snel aan de top. In de afdaling die erop volgde, had Mir een prachtige picknickplaats gevonden. In de schaduw van een kapelletje werden de stokbroden met kaas en tomaat naar binnengewerkt. We genoten nog even van de omgeving alvorens aan de laatste 30km te beginnen.
Na een uurtje arriveerden we aan de rand van Burgos. Na de stop was het hoofdzakelijk dalen en veel sneller dan verwacht zagen we Mir terug. Daar Mir de camping nog niet gevonden had, besloot Pete de weg te vragen aan een medewerkster in een nabijgelegen winkel. Omdat het zo moeilijk was om de weg uit te leggen, stopte de vrouw wat vroeger met werken en reed Mir voor tot aan de camping. Een ding had ze echter over het hoofd gezien: het tempo van de auto’s lag net iets te hoog voor ons. Op eigen krachten en met tolk Pete geraakten we echter voor Mir op de camping.
De prijs van de camping viel mee en als pelgrim moest je er zelfs niet betalen voor je fiets. Het was een rustige camping met winkeltje, restaurant en zwembad. We stelden snel de tent op, herstelden onze matras en haastten ons naar het zwembad. De temperatuur van het water viel een beetje tegen, maar daar het een warme dag was, was de afkoeling welgekomen. We lagen nog geen tien minuten aan het zwembad of Pete stond langs ons met de blijde boodschap dat hun matras ook de geest had gegeven. Al een geluk dat we een setje bij hadden om onze banden te plakken….
Hopend dat de plakkertjes hun werk deden, namen we afscheid van de matrassen en vertrokken we met de auto naar Burgos. Na een mooie wandeling door de oude hoofdstad van Castilië, belandden we bij de kathedraal. De gotische ‘Catedral de Santa Maria’ in witte kalksteen was indrukwekkend. We aanschouwden nog even een trouw in de aanpalende Sint-Niklaaskerk waarna we iets dronken op een promenade met prachtige dakplatanen.
Tegen 19u keerden we terug naar de camping waar we in het restaurant een menu del dia gingen eten. Het eten was er redelijk, maar de bediening door Manuel was ‘uitmuntend’. We waanden ons op een bepaald ogenblik echt bij Fawlty Towers….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten