.jpg)
Eindelijk was het zover, de officiële start van onze fietstocht richting Compostela. Een verademing na 2 dagen auto. Het slapen in de tent was iedereen, behalve mezelf, goed bevallen. Een slecht opgeblazen matras was hier de oorzaak van.
Na het inslaan van onze voorraad in de plaatselijke Lidl begonnen we in de gietende regen aan de overwinning van de Pyreneeën, langs de Roelandspas. Na enkele kilometers bereikten we de Spaanse grens in het plaatsje Valcarlos, de Vallei van Karel. Hier zou keizer Karel met zijn leger uitgerust hebben op terugweg van zijn veldslagen tegen de Moren. Tot hiertoe verliep alles vlot en konden we in groep samenblijven. Al snel werd duidelijk dat vanaf daar ieder op zijn tempo de rit tot een goed einde moest brengen. Samenblijven had weinig zin omdat het 20km bijna constant bergop was en dit aan 6%.
Halverwege stond Mir ons op te wachten en konden we ons bevoorraden alvorens aan het laatste stuk richting de Alto Ibaneta(1057m) te beginnen. Omsluierd door een dichte mist bereikten we één voor één de top.
Hierna volgde nog een korte en snelle afdaling van een 2-tal km tot Roncevalles, waar we ons even in een plaatselijk cafeetje opwarmden. Peter reserveerde er ons avondeten, waarna we naar onze hostal in een naburig dorpje, Burguete reden.
Terwijl de oudere garde een middagdutje hield, ging het jonge geweld op verkenning in de omgeving. Omdat het buiten opnieuw oude wijven begon te regenen, gingen we al snel schuilen in een café. En zeg nu zelf, 1 euro voor een glas wijn en een cola light, daarvoor kon een mens toch moeilijk in de regen blijven staan.
Rond 19u vertrokken we met de auto terug naar Roncevalles, waar we onze menu del Pellegrino aan de prijs van 8euro all inn gingen nuttigen. Aan onze tafel kregen we het gezelschap van een Italiaan uit de buurt van Parma en van een Nieuw-Zeelandse. De Italiaan was zeer tevreden dat hij langs haar zat, want ze was veganist en at niks van wat ze op haar bord kreeg. Benieuwd of ze Compostela gehaald heeft….
Na het inslaan van onze voorraad in de plaatselijke Lidl begonnen we in de gietende regen aan de overwinning van de Pyreneeën, langs de Roelandspas. Na enkele kilometers bereikten we de Spaanse grens in het plaatsje Valcarlos, de Vallei van Karel. Hier zou keizer Karel met zijn leger uitgerust hebben op terugweg van zijn veldslagen tegen de Moren. Tot hiertoe verliep alles vlot en konden we in groep samenblijven. Al snel werd duidelijk dat vanaf daar ieder op zijn tempo de rit tot een goed einde moest brengen. Samenblijven had weinig zin omdat het 20km bijna constant bergop was en dit aan 6%.
Halverwege stond Mir ons op te wachten en konden we ons bevoorraden alvorens aan het laatste stuk richting de Alto Ibaneta(1057m) te beginnen. Omsluierd door een dichte mist bereikten we één voor één de top.
Hierna volgde nog een korte en snelle afdaling van een 2-tal km tot Roncevalles, waar we ons even in een plaatselijk cafeetje opwarmden. Peter reserveerde er ons avondeten, waarna we naar onze hostal in een naburig dorpje, Burguete reden.
Terwijl de oudere garde een middagdutje hield, ging het jonge geweld op verkenning in de omgeving. Omdat het buiten opnieuw oude wijven begon te regenen, gingen we al snel schuilen in een café. En zeg nu zelf, 1 euro voor een glas wijn en een cola light, daarvoor kon een mens toch moeilijk in de regen blijven staan.
Rond 19u vertrokken we met de auto terug naar Roncevalles, waar we onze menu del Pellegrino aan de prijs van 8euro all inn gingen nuttigen. Aan onze tafel kregen we het gezelschap van een Italiaan uit de buurt van Parma en van een Nieuw-Zeelandse. De Italiaan was zeer tevreden dat hij langs haar zat, want ze was veganist en at niks van wat ze op haar bord kreeg. Benieuwd of ze Compostela gehaald heeft….
Na de heerlijke maaltijd, woonden we nog een pelgrimsmis mee. Wat een verschil met die saaie misvieringen in ons land. Ook al was het in het Spaans en verstond ik er geen jota van, ik was toch onder de indruk. Op het einde van de mis werden de pelgrims naar voor geroepen om de pelgrimszegen te ontvangen. Met een gevoel van tevredenheid en toch ook wel lichte trots werd de avond in de hostal afgesloten met een lekkere fles wijn, dito sigaar en natuurlijk het leggen van een kaartje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten